எதிர்பார்ப்புக்கள் எதிர்வு கூறல்கள் உள்நாட்டிலும் சர்வதேச பார்வையளவிலும் மிக முக்கியத்துவம் வாய்ந்ததாக கருதப்படுகிறது.
அதுமட்டுமன்றி இலங்கை வர லாற்றுப் போக்கை மாற்றிவிடக்கூடிய தேர்தலாக இது அமைந்து விடுமோ என ஆச்சரியப்படுமளவுக்கு இத்தேர்தல் பற்றிய எதிர்வு கூறல்கள் நாளுக்கு நாள் சூடு பிடித்துக் கொண்டிருக்கின்றன. ஆளும் ஐக்கிய மக்கள் கூட்டமைப்பின் வேட்பாளராக மூன்றாவது தடவையும் களமிறங்கவுள்ளார் ஜனாதிபதி மஹிந்த ராஜபக்ஷ.
மூன்றாவது பதவிக் காலத்துக்குரிய ஜனாதிபதி தேர்தலில் போட்டியிட இருக்கும் ஜனாதிபதிக்கு எதிராக எதிர்க்கட்சிகளின் கூட்ட ணியாரை ஜனாதிபதி வேட்பாளராக போட்டியிட வைப்பது என்பது பற்றிய தெரிவிலும் வேட்பாளர் வேட்டையிலும் தீவிரமும் அவச ரமும் காட்டிக் கொண்டிருப்பதை நாளாந்த ஊடகச் செய்திகளும் தகவல்களும் தெரிவிக்கின்றன.
இலங்கையின் ஆறு ஜனாதிபதி தேர்தல்களிலும் இடம்பெற்றிருக்க முடியாத போட்டிகள், விமர்சனங்கள், ஆரவாரங்கள் கட்சி இணைவுகள் என்ற பல பக்க முனைப்புக்கள் கொண்ட தேர்தலாக இத்தேர்தல் எதிர்பார்க்கப்படுகிறது.
அடுத்த வருட முற்பகுதியிலேயோ அல்லது அதற்கு முந்திய நாளொன்றிலோ ஜனாதிபதித் தேர்தல் நடத்தப்படலாமென்ற ஊகத்தின் அடிப்படையில் எதிரணிக் கட்சிகள் ஆரவாரப்படுத்திக் கொண்டிருக்கின்றன.
மேற்படி தேர்தலில் பொது வேட்பாளர் தெரிவு பற்றியும் அவர்களுக்குரிய வெற்றிச் சாத்தியப்பாடு பற்றியும் சிறுபான்மை சமூகம் உட்பட வாக்குப் பலம் பற்றியெல்லாம் தாறுமாறான கணிப்பீடுகளும் விமர்சனங்களும் விளக்கங்களும் வந்த வண்ணமேயுள்ளன.
இவற்றில் எது சரி. எவை தவறு என்ற அளவீடுகளுக்கு மேலாக இன்றைய அரசியல் சூழ்நிலையில் எதிர்த்தரப்பினரின் பொது வேட்பாளராக நிறுத்தப்படப்போகின்ற நபர் எதிர்கொள்ளக் கூடிய சவால்கள் சாத்திய, அசாத்திய நிலை பற்றி ஊடுருவிப்பார்க்க வேண்டிய தேவையுள்ளது.
இலங்கையின் 7 ஆவது ஜனாதிபதியாக வரக் கூடிய சாத்திய நிலையொன்று எதிர்க்கட்சி சார்ந்த ஒருவருக்கு அல்லது நிறுத்தப்படவுள்ள ஜனாதிபதி வேட்பாளர் ஒருவருக்கு கிடைக்குமாயின் அவர் எதிர்கொள்ளக் கூடிய பிரதான சவால்களாக அடையாளமிட்டு சொல்லக் கூடியவை.
1. தமிழ் மக்களுக்கான அரசியல் தீர்வு.
2. 13 ஆவது திருத்தமும் அது சார்ந்த அதிகாரப் பகிர்வு.
3. ஜனாதிபதி ஒழிப்பு முறை.
4. சர்வதேசம் சார்ந்த அணிக்கொள்கை .
5. ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் மனித உரிமை சார் சர்வதேச விசாரணை.
6. உள்நாட்டு பொருளாதார அமுக்க நிலை.
7. சிறுபான்மை இனங்களுக்கிடையிலான தேசிய முறிவுகள்
போன்ற இன்னோரன்ன பிரச்சினைகளின் தீர்வாளராகவோ அல்லது இவற்றுக்குரிய பரிகார கர்த்தாவாகவோ ஆக வேண்டிய தேவை வரப்போகும் ஜனாதிபதிக்குரிய சவால்களாக சுட்டிக்காட்ட முடியும்.
இவற்றின் அடிப்படையிலேயே ஜனாதிபதி வேட்பாளர் மதிக்கப்படவுள்ளார் என்பதும் உண்மை. தற்போதைய அரசியல் சதுரங்கத்தில் எதிரணியின் வேட்பாளராக பரிந்துரைக்கப்படுகின்றவர்களாக நான்கு பேர் முன்னிரல் படுத்தப்படுகிறார்கள்.
முன்னாள் ஜனாதிபதி சந்திரிக்கா குமாரதுங்கா, பிரதான எதிர்க்கட்சியான ஐக்கிய தேசியக் கட்சியின் தலைவர் ரணில் விக்கிரமசிங்க மற்றும் முன்னாள் நீதியரசர் ஷிராணி பண்டார நாயக்க, மாதுலுவாவே சோபித தேரர்.
இதற்கு அப்பால் பொது வேட்பாளராக தாமே போட்டியிட வேண்டுமென விருப்பம் தெரிவித்திருக்கும் முன்னாள் இராணுவத் தளபதி சரத் பொன்சேகா. தனது இரண்டாவது பதவிக் காலத்தின் முழுக் காலாண்டு காலத்தையும் நிறைவு செய்ய போனால் வெற்றி வாய்ப்பை இழந்து விடுவேனோ என்ற அச்சம் சந்தேகம்
தற்போதைய ஜனாதிபதி மஹிந்த ராஜபக்ஷவுக்கு எழுந்துள்ளதாக கூறப்படும் நிலையில் மூன்றாம் பருவக் காலத்தில் வெற்றி பெற்று தமது பதவியை தக்க வைக்க வேண்டிய தேவையும் அவசியமும் அவருக்கு உருவாகியுள்ள சூழ்நிலையில் மறுபுறம் ஆளும் ஐக்கிய மக்கள் சுதந்திர முன்னணியின் செல்வாக்கு சரிந்து கொண்டு போகிறது என்ற ஆருடமும் கூறப்படுகிறது.
இதேவேளை, ஆளும் ஆட்சியைக் கவிழ்ப்பதற்கும் அடுத்த தேர்தலில் ஜனாதிபதி மஹிந்த ராஜபக்ஷவையும் அவரது அரசாங்கத்தையும் தோற்கடிப்பதற்கு இலங்கைக்கு வெளியே சதி முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்பட்டு வருகின்றன என்ற பிரசாரங்களும் செய்யப்பட்டு வருகின்றன.
இந்த அபத்தமான வாய்ப்பைப் பயன்படுத்தி விட வேண்டுமென்பது எதிர்க் கூட்டணியின் நம்பிக்கை வாதமாகக் காணப்படுகிறது. இருந்த போதிலும் எதிர்க் கூட்டணியின் வெற்றியை தீர்மானிக்கப்போவது மேலேசுட்டிக் காட்டிய சவால்களும் அதற்கான தீர்வுகளும் என்பதற்கு மாற்றுக் கருத்து இருக்க முடியாது.
தமிழ் மக்களுக்கு வழங்கப்பட வேண்டிய தீர்வு விவகாரத்தில் மேற்படி பொது வேட்பாளர்கள் என்று விதந்துரைக்கப்பட்டிருக்கிறவர்களின் கடந்த கால நிலைப்பாடுகள் நிகழ்கால கொள்கைகள் கோட்பாடுகள் எவ்விதம் இருக்கிறது எதிர்காலத்தில் எப்படி இருக்க முடியுமென துருவிப் பார்க்க வேண்டும்.
முதலில் முன்னாள் ஜனாதிபதி சந்திரிக்கா குமாரதுங்காவின் நிலையியல் போக்கை நோக்குமிடத்து சந்திரிகாவை பொறுத்தவரையில் அவர் மீது தமிழர் தரப்பினர் முன்வைக்கும் பிரதான குற்றச்சாட்டு கொடுத்த எந்த வாக்குறுதிகளையும் காப்பாற்ற அவர் தவறி விட்டார் என்பதாகும்.
09.11.1994 ஆம் ஆண்டின் ஜனாதிபதி தேர்தலில் 62.28 வீத வாக்குளைப் பெற்று இலங்கையின் முதலாவது பெண் ஜனாதிபதி யாகிக் கொண்ட சந்திரிக்கா தமிழ்மக்களின் நியாயமான அபிலாசைகளும் எதிர்பார்ப்புகளும் நிறைவேற்றப்பட வேண்டும்.
அதை நான் தீர்த்து வைப்பேன் என்ற நம்பிக்கை வார்த்தையை தமிழ் மக்களுக்கு ஊட்டியதன் பேரில் தமிழீழ விடுதலைப் புலிகளுக்கும் இவருக்கும் இடையில் பேச்சுவார்த்தை நடைபெற்றது.
(03.10.1994) உடன்படிக்கையொன்று கைச்சாத்திடப்பட்டது. (03.01.1995). இனப் பிரச்சினையை தீர்ப்பதற்கான தீர்வுத் திட்டமொன்று நீலன் திருச்செல்வத்தினால் தயாரிக்கப்பட்டு புதிய தீர்வுத்திட்டத்துக்கான யாப்பின் முன் மொழிவுகள் (1995.08.03) வெளியிடப்பட்டன.
இதனை ஐ.தே.க.வும் பௌத்த குருமாரும் எதிர்த்ததன் காரணமாக திருத்தங்கள் மேற்கொள்ளப்பட்டு மீண்டும் (16.01.1996) அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது. மீண்டும் எதிர்ப்பும் திருத்தமும் 03.08.2000 ஆம் ஆண்டு பாராளுமன்றத்தில் சமர்ப்பிக்கப்பட்டது.
இத்திட்டத்தின் மீது கடும் எதிர்ப்புக் காட்டிய ஐ.தே. கட்சி மற்றும் பௌத்த மகா சங்கத்தினரதும் எதிர்ப்புக் காரணமாக குறித்த தீர்வுத் திட்டம் கைவிடப்பட்டது. இதேபோன்றே ஜனாதிபதி முறையொன்றை இல்லாது ஒழிப்பதன் மூலம் பாரம்பரியமான பிரதமர் ஆட்சி முறையை இலங்கையில் நிறுவு வேன் என ஜே.வி.பி.யுடன் கைகோர்த்துக் கொண்ட சந்திரிகா அதை நிறைவேற்றாமல் போனதும் ஜே.வி.பி.யின் சூட்சும கயிற்றில் ஆடிக் கொண்டிருந்த அம்மையாருக்கும் ஜே.வி.பி.க்குமிடையே ஏற்பட்ட விபரீதமான விரிசல்கள் எல்லாம் இலங்கை வரலாற்றுப் பாடத்தில் எழுதிக் கொள்ளப்பட்ட விடயங்களாகும்.
தற்பொழுது மூன்றாம் பருவ கால தேர்தலில் தானும் போட்டியிடத் தயாராகவுள்ளேன் என்ற தமது விருப்பத்தை அண்மையில் கொழும்பு ஹில்டன் ஹோட்டலில் நடைபெற்ற அமெரிக்காவின் சுதந்திர தின வைபவத்தில் கலந்து கொண்டிருந்த போதே முக்கிய அரசியல் தலைவர்களிடம் தெரிவித்திருந்தார்.
இன்றைய அரசியல் சூழ் நிலையில் தற்போதைய ஜனாதிபதியின் போட்டி நிலைக்கு ஈடுகொடுக்கக் கூடிய ஒருவராக இவர் கருதப்படுகின்ற போதும் சிறுபான்மை சமூகம் சார் செல்வாக்கை மீண்டும் சுதாகரிக்கக் கூடிய பக்குவம் அவற்றுக்கு மேலாக அவர்களின் கோரிக்கைகளை நிறைவேற்றும் ஆளுமை கொண்டவராக எதிர்காலத்தில் ஆக முடியுமா என்பதும் ஒரு வகையான கேள்வியே.
தமிழ் மக்களைப் பொறுத்தவரை அம்மையார் ஜனாதிபதியாக இருந்த காலத்தில் இப்படியொன்றும் நடைபெறவில்லையென்ற உள்ளார்த்தமான அபிப்பிராயமும் அதே போல் முஸ்லிம் மக்கள் மத்தியில் தற்போதைய கெடுபிடிகள் எதுவுமே உருவாகியிருக்க முடியாது என்ற அபிப்பிராயமும் நிலவத்தான் செய்கின்றது.
இரண்டாவதாக ஜனாதிபதி தேர்தலின் கதாநாயகனாக்கப்பட்டிருப்பவர் ஐக்கிய தேசியக்கட்சியின் தலைவர் ரணில் விக்ரமசிங்க. இவ ருடைய பலம் பலவீனம் அனைத்துமே இலங்கை வாக்காளர்களால் அறியப்பட்ட விடயமே. குறிப்பாக தமிழ் மக்களின் இனப்பிரச்சினை தீர்வு விடயத்தில் இவர் எவ்வகையான உபாயங்களை கையாண்டிருந்தார்.
அவற்றின் அநுகூலங்களும் பிரதிகூலங்களும் எவ்வாறு இருந்தன என்பது பற்றி எடுத்துக்கூற வேண்டிய அவசியமில்லை. 05.12.2001 பொதுத்தேர்தலில் ஐக்கிய தேசிய முன்னணி (UNP) என்னும் பெயரில் சில அரசியல் கட்சிகளை தம்முடன் இணைத்துக் கொண்டு கூட்டணிஅரசாங்க மொன்றை 19.12.2001 அமைத்து ரணில் விக்ரமசிங்க பிரதமரானார்.
(19.12.2001 – 07.04.2004) ஆண்டு வரையும் ஆட்சி நடத்தினார். ஆனால் ஜனாதிபதி ஆசனத்தில் சந்திரிகா அம்மையார் அமர்ந்திருந்தார் 2002 ஆம் ஆண்டு விடுதலைப்புலிகளுக்கும் ரணில் விக்ரமசிங்கவுக்கும் இடையிலான புரிந்துணர்வு ஒப்பந்தமானது தேசிய இனப்பிரச்சினைக்கு தீர்வைக் கொண்டு வருமென்ற சுயாதீனமான நம்பிக்கையை தமிழ் மக்கள் மத்தியில் ஏற்படுத்தியிருந்தது.
இதன் பின்னணியில் இடைக்கால அரசு பற்றிய பிரான்ஸ் ஆலோசனைக்கூட்டம் (20.08.2003) சுவிஸ் அதிகாரிகளுடனான பேச்சுவார்த்தை (1.09.2003) மீண்டும் இடை க்கால அரசு பற்றிய அயர்லாந்து பேச்சுவார்த்தை (02.10.2003) இடைக்கால நிர்வாக ஆலோசனை ஒன்று கூடல் நோர்வேயில் (31.10.2003) ஐரோப்பிய ஒன்றிய பிரதிநிதி யின் வன்னிச்சந்திப்பு (26.11.2003) போன்ற பல் நிலைப்பேச்சுவார்த்தையின் பிதாமகனாக ரணில் விக்ரமசிங்க விளங்கினார்.
ஆனால் எல்லாமே பூச்சியப் பெறுமானங்களாக அமைந்ததுடன் கிழக்கின் பிளவுக்கும் நாராசம் வார்க்கப்பட்டது. சுடலை ஞானம் பேசுகின்ற ஞானிகள் போல் தமிழ்மக்களின் நீண்டகால அரசியல் பிரச்சினைக்கு தீர்வு காணப்படவேண்டுமென்பதில் ஐக்கிய தேசி யக்கட்சியும் அதன் ஆதரவாளர்களும் தற்பொழுது உறுதியாக இருக்கின்றார்கள் என்பது உண்மையே!
2005 ஆம் ஆண்டின் ஜனாதிபதி தேர்தலின்போது விடுதலைப்புலி அமைப்பு தீர்க்கதரிசனத்துடன் செயல்பட்டிருந்தால் பிற்காலத்தில் ஏற்பட்ட எல்லாவகை அழிவுகளிலிருந்து தப்பித்துக் கொண்டிருக்கலாமென்று விமர்சனம் கூறுவோரும் தற்போது உள்ளனர்.
காரணம் அந்த தேர்தலில் ரணில் விக்ரமசிங்க 1.86 வீத வாக்குகளால் தோல்வி கண்டிருந்தமை சுட்டிக்காட்டப்படுகின்ற விடயமாகும். 1994ம் ஆண்டு ஜனாதிபதி தேர்தலில் வேட்பாளராக ஐக்கிய தேசியக்கட்சியின் சார்பில் போட்டியிட்ட காமினி திசாநாயக்காவின் படுகொலையால் பயந்துபோன ரணில் அச்சம் காரணமாக பின்வாங்கவே திருமதி வஜிரா ஸ்ரீமா திசாநாயக்கா போட்டியிட வேண்டிய நிலை ஏற்பட்டது.
1999 ஆம் ஆண்டு நடைபெற்ற 4 ஆவது ஜனாதிபதி தேர்தலில் போட்டியிட்டு 42.71 வீத வாக்குகளைப் பெற்றிருந்தார் ரணில். ஏலவே 62.28 வீத வாக்குகளைப் பெற்று ஜனாதிபதிக் கதிரையைக் கைப்பற்றிக் கொண்ட சந்திரிகா 1999 ஆம் ஆண்டு தேர்தலில் 51.12 வீத வாக்குகளையே பெற முடிந்தது. இதற்குரிய காரணங்களை உய்த்துணர்ந்து கொள்ள முடியும்.
ரணில் விக்ரமசிங்கவின் ஒவ்வொரு காலப்போட்டி நிலைவரங்களும் அவருக்கு சாதகமாக அமையும் சந்தர்ப்பங்களை உருவாக்கவில்லையென்பது வெளிப்படை. ஐக்கிய தேசியக்கட்சியின் உள்கட்சி முரண்பாடுகள் தலைமைத்துவ பலவீனங்கள் கட்சியின் அடிப்படை வாதிகளுக்கும் புதிய தலைமுறையினருக்குமிடையேயுள்ள முரண்பாடுகளும் இடைவிலகல்களும் ஆளும் ஐக்கிய மக்கள் சுதந்திரக் கூட்டமைப்புக்கு நேரொத்த காத்திரமான போட்டித்தன்மையை உருவாக்க முடியாத நிலை அக்கட்சியின் வாக்குவங்கியையும் மக்கள் ஆதரவையும் கரைத்துக்கொண்டிருப்பதாக விமர்சிக்கப்படுகின்றது.
இதன் காரணமாகவே பொது வேட் பாளர் என்ற வியூகத்தை வகுத்த ஐக்கிய தேசியக் கட்சி தீவிர ஆர்வம் காட்டி வருவதாக பேசப்படுகின்றது. 2010 ஆம் ஆண்டின் ஜனாதிபதி தேர்தலில் சரத் பொன்சேகாவுக்கு ஐக்கிய தேசியக்கட்சி ஆதரவு நல்கியமை அதில் தோற்றுப் போனமையெல்லாம் மறந்து போகப்பட்டவையல்ல.
முன்னாள் நீதியரசர் ஷிராணி பண்டாரநாயக்கவை எதிர்க்கட்சிகளின் பொது வேட்பாளராக நிறுத்துவதற்கு பரிந்துரை செய்யப்பட்டுள்ளதாக தெரிய வருகின்றது. அண்மையில் கொழும்பு புதிய நகர மண்டபத்தில் கோட்டே நாக விகாராதிபதி வண. மாதுலுவாவே சோபித தேரரின் தலைமையில் நடைபெற்ற எதிர்கட்சிகளின் கூட்டத்தில் இந்த அழைப்பு விடப்பட்ட தாக கூறப்படுகின்றது.
கலாநிதி ஷிராணி பண்டார நாயக்க இந்தக்களப் பரீட்சைக்கு பொருத்தமானவர் என எதிர்த்தரப்பினரால் ஏற்றுக்கொள்ளப்படுவதற்குரிய காரணங்கள் இவையாக இருக்கலாம். இவரின் பதவி வழி கௌரவம், கல்வித்தரம், இவருக்கு இழைக்கப்பட்ட தீங்கு, சர்வதேச அளவில் பேசப்படும் ஒரு நீதி தேவதையாக எண்ணப்படுவதும் மதிக்கப்படுவதும் இவரை தேர்ந்தெடுப்பதற்குரிய காரணங்களாக இருக்கலாம்.
ஆனால் களத்தில் போட்டியிடவுள்ள சாணக்கியனுக்கு சமமான அரசியல் ஞானம், சாணக்கியம், வியூகவகுப்பு, ஆளுமை, ஆற்றல் என்பவை இவரிடம் இருக்குமா? இது ஒரு அக்கினிப் பரீட்சையாக ஆகவிடாதா? 40 வருட அரசியல் ஞானம் யுத்தவெற்றி ஜனாதிபதி தேர்தலில் களங்கொண்ட அனுபவம் முதிர்ச்சியான அரசியல் படைகளுடன் அணி வகுத்து நிற்கும் ஒருவரை எதிர்கொள்வதும் தோற்கடிப்பதும் சாதாரண ஒரு விடயமாக கருதி விடமுடியாது.
எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக ஷிராணியின் பதவிக்காலத்தில் இவரது குடும்பம் நிதிசார்ந்த குற்றச்சாட்டுக்களுக்கு ஆளாக்கப்பட்டிருக்கின்றது. இவற்றின் உண்மைத்தன்மை, பொய்தன்மை பற்றி யாரும் அலட்டிக் கொள்வதாக தெரியவில்லை.
மிகத்தகுதியும் தரமும் வாய்ந்த ஒருவராக ஷிராணி மதிக்கப்பட்டாலும் சாதாரண பாமரமக்கள் மத்தியில் பேசப்படும் ஒருவராக இன்னும் ஆக்கப்படவில்லை. இது ஒரு புறமிருக்க சிறுபான்மை சமூகம் என்று கோடிட்டுக் காட்டப்படுகின்ற தமிழ், முஸ்லிம் சமூகம் சார்ந்த அடிப்படைப் பிரச்சினைகளுக்கு தீர்வு காணும் ஆற்றல் கொண்டவராக இவரை பரிந்துரைக்கும் எதிரணித் தரப்பினர் அந்த வாக்குறுதிகளை அளிக்க முடியுமா என்பதெல்லாம் வினாவாக்கப்படலாம்.
நிறைவேற்று அதிகாரம் கொண்ட ஜனாதிபதி ஆட்சி அமைப்பை இல்லாது ஒழிக்க வேண்டுமென்ற தீவிரத்துடன் மக்கள் இயக்கம் ஒன்றை ஆரம்பித்துள்ள கோட்டே நாக விகாரையைச் சேர்ந்த மாதுலுவாவே சோபித்த தேரர் ஜனாதிபதி தேர்தலில் தானும் போட்டியிட விரும்புவதாக தனது விருப்பத்தை தெரிவித்திருக்கின்றார்.
இங்குசுட்டிக் காட்டப்படவேண்டிய விடய மென்னவென்றால் ஜே.ஆர்.ஜெயவர்த்தன தலைமையிலான இந்த ஆட்சிமுறை உரு வாக்கப்பட்ட காலத்திலிருந்து ஜனாதிபதி முறை இல்லாது ஒழிக்கப்பட வேண்டு மென்ற கோஷம் கோரிக்கை முன்வைக்கப்பட்டு வருவதுடன் பல்வேறு சந்தர்ப்பங்களில் கூட்டுக்களும் உருவாக்கப்பட்டன.
ஆனால் அளிக்கப்பட்ட வாக்குறுதிகள் எல்லாம் தட்டி கழிக்கப்பட்டு வந்துள்ளன. ஜனாதிபதி ஒழிப்பினால் தமிழர்களுக்கு ஒரு நல்ல தீர்வு கிடைத்து விடுமென்பதில் தமிழர்கள் நம்பிக்கை கொண்டவர்களாக எப்பொழுதும் இருந்ததில்லை. இருக்கவும் போவதில்லை.
இதற்கு மறுபுறம் பௌத்த அடிப்படை வாதத்தால் அல்லல்பட்டுக் கொண்டிருக்கும் முஸ்லிம் சமூகமும் இதை அங்கீகரிக்கப் போவதில்லை. இவ்வாறான அசாத்திய சூழ்நிலையில் ஜனாதிபதி அழிப்பு முறை யொன்றை முன்வைத்து களத்தில் இறங்கப் பார்க்கும் தேரர் ஒருவரின் வார்த்தை ஜால ங்களில் சிறுபான்மை சமூகம் நம்பிக்கைக் கொள்ளும் என்பது எதிர்பார்க்க முடியாத ஒரு விடயம்.
7ஆவது ஜனாதிபதித் தேர்தலில் உள்ள பல்வேறு சவால்களில் அரசியல் தீர்வை எவர் ஒருவர் முதன்மைப்படுத்தி அதற்கு பரிகாரம் காணப்பட வேண்டுமென உண்மைத் தன்மையோடு வருகிறாரோ அவருக்கு ஆதரவு தரவேண்டியது சிறுபான்மை சமூகத்துக்குள்ள தார்மீக கடமையாகும்.
