இலங்கையின் வரலாற்றில் கறை படிந்த அத்தியாயமாக
1983 ஆம் ஆண்டு இனக்கலவரம் பதிவாகியிருக்கின்றது. சிறுபான்மையினத்தவராகிய தமிழ் மக்கள் மீது அப்போது ஐந்து நாட்கள் தொடர்ச்சியாக இனி இல்லையென்ற அளவில் வன்முறை கட்டவிழ்த்துவிடப்பட்டிருந்தது. ஆயிரக்கணக்கான தமிழ் மக்கள் அதில் கொல்லப்பட்டார்கள்.
எண்ணற்றவர்கள் காயமடைந்தார்கள். இலட்சக்கணக்கானவர்கள் அகதிகளாக்கப்பட்டு, இந்தியாவில் தமிழகத்திலும், இலங்கையின் வடமாகாணத்திலும் தஞ்சமடைந்தார்கள். பாதிக்கப்பட்டவர்களைக் கடல் வழியாக இந்தியா கப்பல்களை அனுப்பி இந்த இடங்களுக்கு ஏற்றிச்சென்றது. அந்த அளவிற்கு அந்தக் கலவரம் கொடூரமாக இருந்தது.
1983 இனக்கலவரம் இடம்பெற்று முப்பத்தொரு ஆண்டுகள் கழிந்த நிலையில் இப்பொழுது அளுத்கமவில் முஸ்லிம்களுக்கு எதிரான வன்முறை இடம்பெற்றிருக்கின்றது. பௌத்தர்கள் குழுவொன்றிற்கும் முஸ்லிம் குழுவுக்கும் இடையிலான மோதல்களாக இது வர்ணிக்கப்பட்டிருக்கின்றது.
ஆனால், இந்தக் கலவரத்தில் முஸ்லிம்களே உயிரிழந்திருக்கின்றார்கள். காயமடைந்திருக்கின்றார்கள். அகதிகளாகியிருக்கின்றார்கள். அவர்களுடைய வர்த்தக நிலையங்கள், வீடுகள், என்பன தீயிடப்பட்டிருக்கின்றன. பள்ளிவாசல் ஒன்றுக்குள் தஞ்சமடைந்திருந்த முஸ்லிம்கள் மீது பள்ளிவாசலுக்குள் வைத்து துப்பாக்கிப்பிரயோகம் மேற்கொள்ளப்பட்டதாகவும், கண்ணீர்ப்புகைப் பிரயோகம் செய்ததாகவும்கூட தகவல்கள் வெளியாகியிருக்கின்றன.
ஆனால், இந்தக் கலவரத்தில் முஸ்லிம்களே உயிரிழந்திருக்கின்றார்கள். காயமடைந்திருக்கின்றார்கள். அகதிகளாகியிருக்கின்றார்கள். அவர்களுடைய வர்த்தக நிலையங்கள், வீடுகள், என்பன தீயிடப்பட்டிருக்கின்றன. பள்ளிவாசல் ஒன்றுக்குள் தஞ்சமடைந்திருந்த முஸ்லிம்கள் மீது பள்ளிவாசலுக்குள் வைத்து துப்பாக்கிப்பிரயோகம் மேற்கொள்ளப்பட்டதாகவும், கண்ணீர்ப்புகைப் பிரயோகம் செய்ததாகவும்கூட தகவல்கள் வெளியாகியிருக்கின்றன.
அரசாங்கத்தின் ஆசீர்வாதத்துடன், காவல்துறை போன்று செயற்பட்டு வருகின்ற பொது பலசேனா அமைப்பினரே இந்தக் கலவரத்தின் பின்னணியில் இருப்பதாகக் குற்றம் சுமத்தப்பட்டிருக்கின்றது. வீதியில் குழுமியிருந்த சில முஸ்லிம் இளைஞர்களுக்கும் வழியில் வந்த வாகனம் ஒன்றில் பயணம் செய்த பௌத்த பிக்கு ஒருவர் உள்ளிட்ட பௌத்த சிங்களவர்கள் சிலருக்கும் இடையில் ஏற்பட்ட வாய்த்தர்க்கம் ஒன்றே இந்தக் கலவரத்தின் தொடக்கப் புள்ளியாகக் கூறப்படுகின்றது.
முஸ்லிம் இளைஞர்கள் பௌத்த பிக்குவை கடும் வார்த்தைகளைப் பயன்படுத்தி ஏசியதாக ஒப்புக்கொண்டிருக்கின்றார்கள். ஆனால், அந்த பௌத்த மதகுரு மீது தாக்குதல் நடத்தப்பட்டதால், அவர் காயமடைந்து வைத்தியசாலையில் அனுமதிக்கப்பட்டதாக பௌத்தர்கள் தரப்பில் தெரிவிக்கப்பட்டிருக்கின்றது. ஆயினும் எவரையும் தாங்கள் தாக்கவில்லை என முஸ்லிம் இளைஞர்கள் கூறியிருப்பதாகத் தகவல்.
ஆனால், இந்தச் சம்பவத்தில் பௌத்த பிக்கு ஒருவர் கொல்லப்பட்டதாக வதந்தி பரப்பப்பட்டு, பௌத்தர்களின் உணர்வுகள் தூண்டப்பட்டு, அதனால் அவர்கள் கட்டுக்கடங்காத ஆத்திரம் கொண்டு முஸ்லிம்களைத் தாக்கியதாகவும் கூறப்படுகின்றது. கூட்டம் ஒன்று முடிந்து அமைதியாகத் திரும்பிக்கொண்டிருந்த தங்கள் மீது முஸ்லிம்கள் கற்களை வீசித் தாக்கியதாகவும், இதனால், கட்டுக்கடங்காமல் செயற்பட்ட, பௌத்தர்கள் கூட்டத்தைக் கட்டுப்படுத்த முடியாமல் போனதாக பொது பலசேனா அமைப்பினர் கூறியிருக்கின்றார்கள்.
தாங்கள் முஸ்லிம்களைத் தாக்கவில்லை என்றும் அவர்கள் தெரிவித்திருக்கின்றார்கள். 'இலங்கை பௌத்தர்களுடைய நாடு என்பதைப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்' முஸ்லிம்கள் மீது பௌத்த தீவிரவாதிகள் மேற்கொண்டு வருகின்ற தொடர்ச்சியான மதரீதியான அடக்குமுறைப் போக்கே, சிறிய சம்பவம் ஒன்று இவ்வாறு பெரும் வன்முறையாக வெடிப்பதற்குக் காரணமாகியிருக்கின்றது என்பது தெட்டத் தெளிவாகத் தெரிகின்றது.
பொது பலசேனா அமைப்பின் பொதுச் செயலாளர் கலகொட அத்தே ஞானசார தேரர் திங்களன்று நடத்திய அவசர செய்தியாளர் மாநாட்டில் தெரிவித்துள்ள கருத்துக்கள் இதனை உறுதிப்படுத்துவதாக அமைந்திருக்கின்றன. 'பௌத்த பிக்கு தாக்கப்பட்டது தொடர்பாகத் தகவல் அறிந்து, பல பௌத்த அமைப்புக்களுடன் இணைந்து பிரச்சினை தொடர்பாகப் பேச்சுவார்த்தைகளை நடத்தினோம்.
இதன் பின்னர், நாங்கள் அங்குள்ள விகாரையில் மாநாடு நடத்தி, இவ்வாறான சம்பவங்களுக்குப் பொறுப்பானவர்களை விமர்சித்தோம். இந்த மாநாடு முடிந்து பொலிஸ் பாதுகாப்புடன் கொழும்பு நோக்கித் திரும்பிக்கொண்டிருந்தபோதே, முஸ்லிம் பள்ளிவாசலுக்குள்ளே இருந்த முஸ்லிம் அடிப்படைவாத கோஷ்டியினர், பௌத்த குருமார்கள் மீதும், எமது உறுப்பினர்கள் மீதும் கற்களை எறிந்தார்கள்.
இதனால், ஆத்திரமடைந்த மக்கள் கட்டுக்கடங்காமல், தாக்குதல்களை நடத்தினார்கள். இவ்வாறான சூழ்நிலையில் முஸ்லிம்களின் சொத்துக்கள் சேதமாக்கப்பட்டன. உயிர்களும் பலியாகின. இது கவலைக்குரிய, வேதனைக்குரிய சம்பவமாகும். மக்களின் ஆத்திரத்தை கட்டுப்படுத்த முடியாத நிலையிலேயே இந்த சம்பவங்கள் இடம்பெற்றிருக்கின்றன என அவர் அந்த செய்தியாளர் மாநாட்டில் அவர் கூறியிருக்கின்றார்.
இன்னுமொரு விடயத்தையும் அவர் அங்கு குறிப்பிட்டிருக்கின்றார். 'இலங்கை சிங்கள பௌத்தர்களுக்குச் சொந்தமான நாடு என்பதைப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். எனவே, முஸ்லிம் அடிப்படைவாத சக்திகளை இல்லாதொழிக்க முஸ்லிம் தலைவர்கள் நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும்' என்று பொதுபல சேனா அமைப்பின் பொதுச் செயலாளர் கரகொட அத்தே ஞானசார தேரர் வலியுறுத்தியிருக்கின்றார். '
அசம்பாவிதங்களில் பௌத்த குருமார் இருவர் உயிரிழந்துள்ளதாகவும் மேலும் பல பொய்கள் வதந்திகளாகப் நாட்டுக்குள் கட்டவிழ்த்து விடப்படுகின்றன. இதற்கு மக்கள் ஏமாறக்கூடாது. பொறுமை காத்து அமைதி காக்க வேண்டும். இனிமேலாவது அரசாங்கம் கண்களைத் திறக்க வேண்டும். அடிப்படைவாதத்தை ஒழிக்க வேண்டும்' என்றும் அவர் செய்தியாளர்கள் ஊடாகக் கோரியிருக்கின்றார்.
அளுத்கம கலவரங்களின்போது, பொலிசாரும் இராணுவத்தினரும் தமது கடமைகளைச் சரியாகச் செய்யவில்லை. அவர்கள் கலகக்காரர்களை ஊக்குவிக்கும் வகையில் நடந்துகொண்டார்கள் என்று பாதிக்கப்பட்டவர்கள் குற்றம் சுமத்தியிருக்கின்றார்கள். கலவரம் நடைபெற்றபோது, பொலிஸார் துப்பாக்கிகளை ஏந்தியிருக்கவில்லை என்றும், அதனால் வன்முறைகளைக் கட்டுப்படுத்த முடியாமல் போனதாகவும் பொலிஸ் மா அதிபர் தெரிவித்திருப்பதாகவும் தகவல்கள் வெளியாகியிருக்கின்றன.
பௌத்தர்கள், குறிப்பாக பௌத்த குருமார்கள் கூட்டமாகச் சென்று, முஸ்லிம்கள் மீது தாக்குதல்கள் நடத்துவதும், முஸ்லிம் பள்ளிவாசல்களைத் தாக்குவதும் தொடர்ச்சியாக இடம்பெற்று வருகின்ற சம்பவங்கள் என்பதை அனைவரும் அறிவார்கள். இத்தகைய ஒரு சூழலில் அளுத்கம போன்று முஸ்லிம்களுடைய ஒரு பிரதேசத்தில் கலவரம் மூண்டுள்ள வேளையில் அல்லது ஒரு சம்பவம் நடைபெற்று பதற்றம் நிலவிய ஒரு சூழலில் அங்கு பொலிஸார் வெறுங்கையுடன் காவல் கடமைகளில் ஈடுபட்டார்கள் என்பதைக் கேட்பதற்கே கஷ்டமாக இருக்கின்றது.
விசாரணையொன்றுக்காகச் சென்ற ஒரு பொலிஸ் உத்தியோகத்தர் மீது கிளிநொச்சி பரந்தன் பகுதியில் பயங்கரவாதி என அரசாங்கத்தினால் கூறப்பட்ட ஒருவரினால் துப்பாக்கிப் பிரயோகம் செய்யப்பட்டதையடுத்து, பொலிஸார் கடமைகளுக்காக வெளியில் செல்லும்போது துப்பாக்கிகளைக் கொண்டுசெல்ல வேண்டும் என்ற நியதி நடைமுறைப்படுத்தப்பட்டிருப்பதாகத் தகவல்கள் வெளியாகியிருந்தன.
இத்தகைய ஒரு பின்னணியில் அளுத்கமவில் பொலிஸார் ஆயுதமின்றி கடமையில் ஈடுபட்டிருந்ததனால்தான் கலவரத்தில் ஈடுபட்டிருந்தவர்களைக் கட்டுப்படுத்த முடியாமல் போனது என்ற காரணத்தை ஏற்கவும் முடியவில்லை. ஜீரணிக்கவும் முடியவில்லை என அளுத்கம சம்பவங்களைத் தொடர்ச்சியாக அவதானித்து வருபவர்கள் கூறுகின்றார்கள். அரசாங்கத்தின் இயற்கைக்கு மாறான போக்கு இலங்கை என்ற சிறிய தீவில் பல்லின மக்கள் ஆண்டாண்டு காலமாக வாழ்ந்து வந்துள்ளார்கள்.
அவர்கள் பல மதங்களையும் பின்பற்றுபவர்களாக இருந்தார்கள். இன்னும் அந்த முறை தொடர்கின்றது. பௌத்தர்கள் இந்த நாட்டின் பெரும்பான்மையினராக இருக்கின்றார்கள் என்பது உண்மை. அதேநேரத்தில் சிறுபான்மையினராக இருந்தாலும், ஏனைய மதத்தவர்களும் பெரும்பான்மை இன மக்களுடன் இந்த நாட்டில் வாழ்ந்து வந்திருக்கின்றார்கள் என்பதை எவரும் மறுக்க முடியாது. அதனை மறைக்கவும் இயலாது.
மதங்களினாலும், மொழியினாலும் வேறுபட்டிருந்தாலும், இலங்கை மக்கள் இந்த நாட்டில் அமைதியாகவும், நல்ல பிரஜைகளாகவும் ஐக்கியமாகவும், அந்நியோன்னியமாகவும் வாழ்ந்திருக்கின்றார்கள். இன்னும் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கின்றார்கள். இந்த வாழ்க்கை என்பது மரபு வழி வந்த வாழ்க்கை முறை. இயற்கையோடு இணைந்தது. இயல்பு வழியில் இந்த நாட்டு மக்களின் வாழ்க்கை முறையாக அது பரிணமித்திருக்கின்றது.
இத்தகைய ஒரு சூழலில் மதத்திற்குள் அரசியலைப் புகுத்தி அல்லது பௌத்த மதத்தை அரசியலாக்கி, பௌத்த மதத்தை மட்டுமே இந்த நாட்டுக்குரிய ஒரேயொரு மதமாகக் கொண்டுவருவதற்கான நடவடிக்கைகளை ஆட்சியாளர்கள் மேற்கொண்டு வருகின்றார்கள். இது இயற்கைக்கு விரோதமானது. வேறு வேறு பிரிவினராக இருந்தாலும், அவரவர் தத்தமக்குரிய வாழ்க்கை முறைக்கமைவாக தமது பகுதியில் தமது பிரதேசத்தில் சுயமாகவும், சுதந்திரமாகவும் மற்றவர்களின் விடயங்களில் அத்துமீறி தலையிடாத வகையில் வாழ்க்கை நடத்தி வந்துள்ளார்கள்.
இந்தத் தனித்துவமான ஆனால், ஐக்கியமான வாழ்க்கை முறையைத் தலைகீழாக மாற்றியமைத்து, அதன் ஊடாக அரசியல் நலன்களை அடைவதற்கு பௌத்த தீவிரவாதிகள் முனைந்திருக்கின்றார்கள். இவர்களுக்கு அரசாங்கமும் முண்டு கொடுத்திருக்கின்றது. அவர்களை அந்த வழியில் ஊக்குவித்து, அதிகாரத்திலான தனது இருப்பைப் பலப்படுத்தும் போக்கில் இன்றைய ஆட்சியாளர்கள் சென்று கொண்டிருக்கின்றார்கள்.
விடுதலைப்புலிகளுக்கு எதிரான யுத்தத்தில் வெற்றிபெற்றுள்ள அரசாங்கம், இராணுவ பலத்தையும், புலனாய்வாளர்களின் செயற்பாடுகளையும் தனது ஓரினம் ஒரு மதம், ஒரே நாடு, ஒரே மக்கள் என்ற அரசியல் தாரக மந்திரத்தை நடைமுறைப்படுத்துவதற்காகப் பயன்படுத்தி வருகின்றது. அன்பையும், அஹிம்சையையும், சகிப்புத் தன்மையையும் போதிக்கின்ற பௌத்த மதத்தை வன்முறை வழியில் ஆதிக்கம் பெறச் செய்வதற்கான முனைப்புக்களில் அரச தரப்பினர் ஈடுபட்டிருக்கின்றார்கள்.
பல்லினங்களையும், பல மதங்களையும் சார்ந்திருந்த போதிலும், சகிப்புத் தன்மையுடன் கூடிய ஐக்கியமான வாழ்க்கை என்ற இந்த நாட்டு மக்களின் மரபு வழி சார்ந்த வாழ்க்கை நெறியில் இருந்து, அவர்களைப் பிறழச் செய்வதற்கான முயற்சிகளில் அவர்கள் ஈடுபட்டிருக்கின்றார்கள். அந்த முயற்சியில் அவர்கள் கணிசமான அளவு முன்னேறியிருப்பதையே, இப்போது அரங்கேறியுள்ள அளுத்கம கலவரங்கள் எடுத்துக் காட்டுவதாக அமைந்திருக்கின்றன.
நாட்டில் மதரீதியான அமைதியின்மை நிலவுகின்றது என்ற வெளிப்படையான உண்மையை யதார்த்தத்தை அரசாங்கம் ஏற்றுக்கொள்ளத் தயாரில்லை. முஸ்லிம் பள்ளிவாசல்கள் மீது பல தாக்குதல்கள் நடத்தப்பட்டிருக்கின்றன. முஸ்லிம் மக்கள் மீதும் தாக்குதல்கள் நடத்தப்பட்டிருக்கின்றன. முஸ்லிம்களும் இந்துக்களும் தமது மத வழிபாடுகளை மேற்கொள்வதற்கு இடையூறாக பல சம்பவங்கள் நடந்தேறியிருக்கின்றன.
இத்தகைய சம்பவங்கள் எல்லாமே, உதிரியான தனிப்பட்ட சம்பவங்களே என்றும், அவைகள் திட்டமிட்ட வகையில் மேற்கொள்ளப்படவே இல்லை என்றும் அரசாங்கம் அடித்துக் கூறியிருக்கின்றது. விடுதலைப்புலிகளுக்கு எதிரான வெல்ல முடியாத ஒரு யுத்தத்தில் அரசாங்கம் அடைந்துள்ள வெற்றியைப் பொறுக்க முடியாத சில சக்திகள் நாட்டிற்கு அபகீர்த்தி எற்படுத்தவும், அரசாங்கத்தின் மீது சேறடிப்பதற்காகவுமே இங்கு மத அமைதியின்மை அல்லது மத ரீதியான வன்முறைகள் இடம்பெறுவதாகப் பொய்ப்பிரசாரங்களை மேற்கொண்டிருப்பதாக அரசாங்கம் வெளிப்படையாகவே பிரசாரம் செய்துவருகின்றது.
மத ரீதியான வன்முறைகள் இடம்பெற்றிருந்தால், அதற்கான ஆதாரங்களுடன் எவராவது அவற்றை நிரூபித்தால் அதற்கு சம்பந்தப்பட்டவர்களுக்கு எதிராக நடவடிக்கை எடுக்கப்படும் என்று சவால்விடும் வகையில் அரசாங்கத் தரப்பினர் கூறியிருக்கின்றார்கள். பிற மத வணக்கஸ்தலங்களில் ஆக்கிரமிப்பு தம்புள்ள பள்ளிவாசல், காளி கோவில், கிராண்ட்பாஸ் பள்ளிவாசல் என்று வரிசையாக மதரீதியான வன்முறைச் சம்பவங்கள் இடம்பெற்றிருக்கின்றன. இவைகள் எல்லாவற்றிலும் பௌத்த பிக்குகளும், அவர்களின் உதவியாளர்கள், அல்லது தொண்டர்கள் என சொல்லப்படுபவர்களே நேரடியாக சம்பந்தப்பட்டிருக்கின்றார்கள்.
பௌத்த விகாரை அமைந்துள்ள இடத்தில் முஸ்லிம் பள்ளிவாசலோ அல்லது இந்து ஆலயங்களோ இருக்க முடியாது என்று பௌத்த விகாராதிபதிகள் வெளிப்படையாகக் கூறுகின்றார்கள். அவ்வாறு பல ஆண்டுகளாக அமைந்துள்ள முஸ்லிம் மற்றும் இந்து வணக்கத்தலங்களை அவர்கள் வன்முறை வழியில் அகற்றுவதற்கான நடவடிக்கைகளையும் மேற்கொண்ருந்ததை நாடு மட்டுமல்ல இந்த உலகமே அறியும். பௌத்த விகாரை இருக்கும் இடத்திற்கருகில் பிற மத வணக்கஸ்தலங்கள் இருக்கக் கூடாது என்ற விதிமுறையை அனுமதித்துள்ள இந்த அரசாங்கத்தின் ஆட்சியின் கீழேதான், வடக்கில் திருக்கேதீஸ்வரத்தில் பாடல் பெற்ற அந்தப் புராதன இந்து ஆலயச் சுற்றாடலில் புத்தர் சிலையொன்றை நிறுவி, அங்கு பௌத்த மத குரு ஒருவரையும் குடியிருக்கச் செய்திருக்கின்றார்கள்.
வவுனியா கனகாரயன்குளம் பகுதியில் குறிசுட்டகுளம் 'ஏ–9' வீதியோரத்தில் முத்துமாரியம்மன் ஆலயத்தின் வளவுக்குள்ளேயே புத்தர் சிலையொன்றை வைத்துள்ளார்கள். மன்னார் மாவட்டம் முருங்கனில் பிரதான வீதியோரத்தில் உள்ள இந்துக்கோவில் ஒன்றின் வளவுக்குள்ளேயும் புத்தர் சிலையொன்றை வைத்து வழிபாடு செய்கின்றார்கள். முல்லைத்தீவு மாவட்டம் கொக்குத்தொடுவாய் பகுதியிலும் இதேபோன்று இந்து ஆலயம் ஒன்றின் அருகில் அதே காணிக்குள் புத்தர் சிலையொன்றை வைத்து வணங்கி வருகின்றார்கள்.
அங்கும் பௌத்த மதகுரு ஒருவர் குடியிருத்தப்பட்டிருக்கின்றார். இதுபோன்று பல இடங்களில் தமிழ் மக்கள் பெரும்பான்மையாக வாழும் இடங்களில் மத ரீதியான ஆக்கிரமிப்பு நடவடிக்கை மேற்கொள்ளப்பட்டிருக்கின்றது. இந்த நாடு பௌத்தர்களுக்கே சொந்தம் என்ற அரசாங்கத்தினதும், பொது பலசேனா அமைப்பினதும் கூற்றை வலியுறுத்தும் வகையில் இந்த நடவடிக்கைகள் மேற்கொள்ளப்பட்டிருக்கின்றன.
பௌத்தர்கள் இல்லாத இடங்களில் எல்லாம் இவ்வாறு புத்தர் சிலைகளை வைத்து பொலிஸாரும், இராணுவத்தினரும் வழிபட்டு வருகின்றார்கள். கடமைக்காக வந்த இடத்தில் மத ரீதியான வழிபாடுகளை மேற்கொள்ளக் கூடாது என்று கூற முடியாது. ஆனால், இடம் மாற்றம் பெற்றுச் செல்கின்ற அரசாங்கக் கடமையில் ஈடுபட்டிருப்பவர்கள் இவ்வாறு புத்தர் சிலைகளை நிறுவி அவற்றை நிரந்தரமாக அங்கேயே இருக்கச் செய்யும் வகையில் செயற்பட்டிருப்பது நிச்சயமாக மதரீதியான ஆக்கிரமிப்பே அல்லாமல் வேறில்லை.
இறுதி யுத்தத்தின்போது இடம்பெற்ற மனித உரிமை மீறல்கள் குறித்து ஐ.நா. மனித உரிமைப் பேரவையின் விசார ணைக்கு ஒத்துழைக்கப் போவதில்லை. அவ்வாறு எவரும் வெளியார் இந்த நாட் டுக்குள் வருவதற்கு ஒருபோதும் அனுமதிக் கப் போவதில்லை என்று அரசாங்கம் திட்ட வட்டமாக அறிவித்திருக்கின்றது. அது போதாதென்று அதுகுறித்து பாராளுமன்றத்தில் விவாதித்து முடிவெடுப்பதற்கும் நடவடிக்கைகள் மேற்கொள்ள ப்பட்டிருக்கின்றனு.
யுத்தமும் யுத்தச் செய் பாடுகளும் உள்நாட்டு விவகாரம். அதில் தலையிடுவதற்கோ, அது தொடர்பில் விசாரணை செய்வதற்கோ வெளியார் வெளிநாட்டவர்களுக்கும் வெளிநாட்டு அமைப்புக்களுக்கும் உரிமை கிடையாது என்பது அரசாங்கத்தின் நிலைப்பாடு. எந்தப் பிரச்சினையாக இருந்தாலும் நாங்கள் உள்நாட்டிலேயே பேசித் தீர்த்துக் கொள் வோம். உள்நாட்டுப் பொறிமுறையின் ஊடாகத் தீர்வு காண்போம் என்பது அரசாங் கத்தின் கூற்று.
ஆனால், சிறுபான்மையினராகிய முஸ் லிம் மக்கள் மீது வன்முறைகளைப் பிரயோ கிப்பதும், அவர்கள் மீது அரச இயந்திரத் தின் ஆதரவோடு பயங்கரவாதச் செயற்பாடு களை முன்னெடுப்பதும் எங்கள் பிரச்சினை களை நாங்களே தீர்த்துக் கொள்வோம் என்ற கோட்பாட்டுக்கு ஒவ்வாததாகும். அது மட்டுமல்ல. மதரீதியான ஒடுக்கு முறை, இராணுவ ரீதியான ஒடுக்குமுறை, இராணுவத்தைப் பயன் படுத்தி, பாரம்பரிய பிரதேசங்களில் உள்ள காணிகளையும் பரந்த பிரதேசங்களையும் ஆக்கிரமிப்பது போன்ற செயற்பாடுகளின் மூலம் சிறுபான்மை இன மக்களை அடக்கியொடுக்குவதும்,
அவர்களை ஏதிலி களாக்குவதும் அரசாங்கத்திற்கு நல்லதல்ல. வலிமையில்லாதவர்கள் மீது வன்முறை களையும் அதிகாரத்தையும் பிரயோகித்து ஆக்கிரமிப்பதென்பது, தன்னிலும் மேலான வலிமையுள்ள வெளியான் ஒருவனை வலிந்து வரவேற்பதற்கே வழிவகுக்கும் என்பதை அரசாங்கம் கவனத்திற் கொள்வது நல்லது.
-செல்வரட்ணம் சிறிதரன்-
